جوانی خصوصیات خاص خود را دارد که هیچ گریزی از آن نیست، یکی از نیازهایی که به شکل مستقیم با سن جوانی ارتباط دارد ، نیاز به آراستگی است به طوریکه کلیه جامعه شناسان و روان شناسان متفق القول هستند که جوانان در سنی خاص نیاز به پوشیدن انواع خاصی از لباس و آرایش مو را دارند که حس خود نمایی آنان را تا حد زیادی مرتفع ساخته و از طرفی دارای رنگ های شاد و جذاب باشد.

از طرفی دین مبین اسلام نیز همواره بر آراستگی تاکید کرده و به آن توجهات خاصی داشته است ، اما مرز بین آراستگی و آنچه به عنوان "خود نمایی غیر معقول" شناخته می شود چیست؟

بسیاری معتقدند که معیارهای زیبایی در قرن بیست و یکم تغییر کرده و دیگر معیارهایی که در گذشته وجود داشت، به طور کلی از میان رفته است، به طور مثال آدمی که در 80-70 سال پیش زندگی می کرد به مغزش هم خطور نمی کرد که روزی معیارهای زیبایی از افراد سیاه پوست یا دورگه وام گرفته شود و داشتن لبان کلفت و بزرگ، پوستان بسیار تیره که امروزه به نام پوست "برنزه" معروف است، موهای زبر و مواج یا داشتن ابروان بسیار نازک جزو معیارهای زیبایی باشد.

هر کدام از ما تمایل داریم تا ضمن آنکه از دیگران تقلید می کنیم ، وجوه و شاخصه های خاص خود را نیز دارا باشیم و بر همین اساس است که مدها مدتی مورد پذیرش قرار گرفته و بعد از مدتی دیگر با اقبال عمومی مواجه نشده و به اصطلاح "دمده" می شوند و این اتفاق زمانی می افتد که یک مد بسیار فراگیر شود. بدین ترتیب که ابتدا طرح یک لباس یا یک نوع آرایش مو و صورت به طبقات بالای جامعه نفوذ کرده و سپس به سرعت بدل های آن به طبقات پایین تر می آید و آنگاه است که طبقه بالا برای حفظ برتری خود به یک مد جدید روی می آورد.

خوب یا بد نمی توان انکار کرد که همواره یکی از امتیازات افراد به شمار می رفته است. تا اینجا نه تنها هیچ مشکلی وجود ندارد بلکه اهمیت ندادن منطقی آن به خصوص در میان جوانان مطلوب نیست.

اما این مسئله آن زمانی نگران کننده می شود و حتی در بسیاری از موارد شکل بیماری به خود می گیرد که از حالت عادی خود خارج شده و تمام فکر و ذهن یک فرد را به خود معطوف کند به نحوی که در بسیاری از مواقع باعث بروز انواع بیماری و ناهنجاری می شود. برای مثال کسانی که بیش از اندازه به زیبایی خود اهمیت می دهند یا دچار اعتماد به نفس کاذب می شوند یا اینکه اعتماد به نفس خود را به شکل کامل از دست می دهند که هر دوی این حالات می تواند خطر ناک باشد.

وی اضافه می کند: از طرفی توجه به این معضل سبب می شود تا مهمترین و پر اهمیت ترین مسئله در زندگی جوانان این مسئله شده و بنابراین آنان را از بسیاری از فعالیت های اجتماعی باز می دارد یا آنکه باعث می شود اگر چنانچه به فعالیت اقتصادی ای مشغول هستند نتیجه کلیه فعالیت های خود را صرف این امر کنند. این مسئله دلایل گوناگونی دارد. اگر چه جوانان در تمام دنیا به اینگونه معیارها توجه دارند ، اما جوانانی که در جوامع در حال گذار زندگی می کنند، بیشتر در معرض این مسئله قرار دارند ، به طوری که استفاده از بسیاری از مارک های معروف به اندازه ای در این کشورها خریدار دارد که در خود کشورهای تولید کننده اگر به این قیمت ها عرضه شود خریدار ندارد. برای مثال در ایران ممکن است جوانی که در سطح زندگی متوسط و حتی متوسط رو به پایین قرار دارد ، مایل باشد که خود را با جدیدترین معیارهای مد و زیبایی منطبق سازد و در این راه از هیچ کوششی حتی تحت فشار گذاشتن خود یا خانواده اش هم دریغ نمی کند.

مد و محدودیت در تنوع رنگ ها باعث شد که زنان و نوجوانان ما به الگو برداری از منابع غیر رسمی رو بیاورند و مافیای مد اروپا با استفاده از این خلاء مد غرب را با اندکی تعدیل و قیمت ارزان وارد ایران کرد .

وی که از این موضوع به عنوان "رها شدگی فرهنگی" نام می برد و معتقد است که در ابعادی گسترده ، هویت ایرانی – اسلامی را نشانه می رود ، می افزاید: بر همین اساس دولت چند سال است که فکر برگزاری جشنواره هایی را کرده است که در آن مدهای ایرانی- اسلامی عرضه شود و طراحان داخلی بتوانند لباس های خود را در معرض نمایش بگذارند.

با این حال بسیاری از تحلیل گران اجتماعی و طراحان مد و لباس برگزاری این جشنواره های دولتی را نا موفق ارزیابی می کنند و معتقدند دولت با ورود نابجا به عرصه ساماندهی مد و لباس الگو برداری سطحی از نمونه های خارجی را به نمایش گذاشته است.

ایران در حالی جشنواره مد و لباس خود را سال به سال برگزار می کند که شبکه های ماهواره ای در هر 3 دقیقه به معرفی وارائه یک مد جدید می پردازند و تنها ترکیه به عنوان یکی از کشورهای تولید کننده مانتو، هر دو هفته بین 6 تا 7 طرح جدید را به ایران صادر می کند و در مقابل این جریان پویا و گاه تهاجمی مد در جهان است که منتقدان حرکت طراحان دولتی جشنواره مد و لباس را لاک پشت وار و بسیار دور از نیازهای روز جامعه ارزیابی می کنند. بر همین اساس یکی از کارهایی که در این راستا در حال انجام است طرح ساماندهی مد و لباس است که متولی آن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و هیات وزیران در این راستاد مبلغ یک میلیارد ریال جهت تحقق اهداف قانون ساماندهی مد و لباس از محل اعتبار هزینه های پیش بینی شده قانون بودجه سال 86 کل کشور در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرارداد تا برابر قوانین و مقررات مربوط هزینه شود.

بعلاوه ساماندهی مد و لباس در کمیسیون فرهنگی مجلس می تواند گامی بلند برای تطابق فرهنگ ایرانی با پوشش ایرانیان باشد.

کاربران عزیز تبیانی : اما شاید بهترین راه برای آنکه چهره ی شهرمان با پوشش ها ی نا مطلوب وزننده خراب نشود وجوانانمان تمام فکر وذکرشان برنزه شدن امروز وسفید شدن فردا و تغییر قیافه وسایز نباشد ، داشتن روش تربیتی در خانواده و مدرسه بهترین راه حل است. برای داشتن جوانانی شاد ، توانا ، بالنده ، با اعتماد به نفس و مهم تر از همه با ایمان باید از همان ابتدای کودکی شروع کنیم . فردا دیر است .هرروزی را که ما از دست دهیم ،هستند افرادی که از غفلتمان سوء استفاده کنند و بزرگ ترین سرمایه های زندگی مان - فرزندانمان _ را به دنبال خواسته هایخود بکشند .

پس پدر ومادر های تبیانی ، هشیار باشید!

هميشه مهربان بمان